د سجدې سورت (32 – سجده) هغه کسان بیانوي چې په سجده کې په زړه پورې دعا کوي او بیا د دوی اجر وايي.
اوس هیڅ څوک نه پوهیږي چې د دوی د (نیکو) عملونو په بدل کې د دوی لپاره د سترګو کوم نعمتونه پټ ساتل کیږي. (سوره سجده 32:17)
سورة الرحمن (سورت 55 – د ګټونکي لپاره). 31 ځلې د 33-77 آيتونو څخه پوښتنه کوي
نو تاسو به د خپل رب کوم کوم نعمتونه ردوی؟ (سورت الرحمن 55:13 – 77)
که دا ډول نعمتونه د صالحانو لپاره ذخیره وي، موږ به فکر وکړو چې هیڅوک به د رب له دا ډول احسانونو څخه انکار ونه کړي. دا خورا احمق ښکاري. خو حضرت عیسی علیه السلام یوه بیلګه راښودلې چې موږ ته دا درس راکړي چې موږ د رب د دې نعمتونو څخه انکار کولو کې واقع یو چې زموږ لپاره ساتل شوي دي. لومړی یو کوچنی بیاکتنه.
موږ د حضرت عیسی مسیح (ع) کلام داسې ولید ناروغۍ او حتی طبیعت د هغه د امر اطاعت وکړ. هغه هم د خدای د سلطنت په اړه درس ورکړ. د څو څخه د زبور پیغمبرانو د خدای د راتلونکي سلطنت په اړه لیکلي و
هغه لومړی یشوع مسیح چې د غره په سر وعظ وکړ
د لوی میلمستیا بېلګه
ډطر لګ خلک د مسیح له تعلیم سره ژوند کوي .نو ددې لپاره شاید فکر وکړۍ چې لګ خلک د خدای پآچاهي ته بلل شوي دي . خو داسې نه ده . یشوع مسیح د خدای پاچاهۍ ته د رابللو لپاره د لویې میلمستیا بېلګه ورکړ. خو دا بېلګه هغهسې چې رفکر کوو نه دی . انجیل داسې لیکي:
1، یو تن له حاضر کسانو څخه وروسته له خبرو له اورېدو څخه هغهٔ ته وویل.:خوشاله دې واوسي هغه کس چې د خدای د خدای په پاچاهي کې په دستر ځوان کیني. خو یشوع مسیح ځواب ورکړ:
16 “یو سړی یو لوی میلمستیا جوړه کړه او ډیری میلمانه یې راوبلل. 17 د مېلمستيا په وخت کې هغهٔ خپل خادم ولېږه چې رابلل شوي کسانو ته ووايي: راشئ، ځکه چې اوس هرڅه چمتو دي.
18 “خو دوی ټولو یو شان بهانې پیل کړې. لومړي وویل: ما یوازې یوه ځمکه اخیستې ده، زه باید لاړ شم او وګورم. مهرباني وکړه ما وبخښه.’
19 یو بل وویل، ما یوازې پنځه جوړې غویان اخیستي دي، او زه په لاره یم چې هڅه وکړم. مهرباني وکړه ما وبخښه.’
20 “بیا بل وویل، ‘ما واده کړی، نو نه شم راتلی.’
21 “ تهخادم بیرته راغی او خپل بادار ته یې خبر ورکړ. بیا د کور مالک په غوسه شو او خپل خادم ته یې امر وکړ چې ژر تر ژره د ښار کوڅو او دکوڅو شا ته لاړ شه او بې وزله، معیوب، ړانده او لغړ راوغواړه
22 خادم وویل: “صاحب، هغه څه چې تاسو امر کړی ؤ، ترسره شو، خو لاهم ځای پاتې دی.”
23 “بیا بادار خپل خادم ته وویل: د سړکونو او کلیو لارو ته لاړ شه او هغوی دې ته اړ کړه چې دننه راشي، ترڅو زما کور ډک شي. 24 زه تاسو ته وایم چې د هغهٔ چا څخه چې رابلل شوي یو به زما د میلمستیا خوند ونه څښي.” (لوقا 14: 15-24)
دا کیسه زموږ له فکر سره متفاوته ده . لومړی ، شاید داسې فکر وکړو چې ، ځکه ډېر لګ خلک ددې لایق دي . خو داسې فکر سم نه دی. ډېر خلک میلمستیا ته رابلل شوي دي . بادار ( بادار دې کیسې کې د خدای بیلګه ده ) ډېر خلک خپل میلمستیا ته غواړي .
خو یو غیر متوقع بدلون دلته راځي. ډیر لږ رابلل شوي میلمانه دې میلمستیا ته راځي ، ډېری د نه راتلو لپاره پلمې کوي او فکر وکړئ چې پلمې څومره غیر معقول دي. څوک غویي پرته له لیدو څخه اخلي؟ څوک پرته له څېړنې څخه یوه ټوټه ځمکه اخلي ؟ دا پلمې د میلمستیا د نه راتګ انګیزه ښکاره کوي . هغوی نورو شیانو ته لیوال دي ، نه د خدای پاچاهي ته
شاید داسې فکر وکړو چې خدای نا امېده دی ځکه ډېر لږ خلک رابلل شوي میلمستیا ته راغلی دي. ، خو داسې نه دی . د خلکو له فکر څخه وراخوا ، بادار هغه خلک لویې میلمستیا ته رابلي چې موږ هغوی د دې میلمستیا وړ نه بولو. هغه ړانده او ګوډان رابلي . د رابلل شویو تعداد زموږ له فکر څخه زیاد وو . هغه خلک چې شاید زموږ په فکر کې هم نه ؤ . رابلل شوي دي . حتی هغه خلک چې موږ نه غواړو هغه خپل کور ته هم راوبولو
خو دا ځل دا رابلل شوي راځي ! هغوی هېڅ بل کار نه لري . نو ددې لپاره ، هغوی میلمستیا ته راځي . د خدای پاچاهي ډکېږي او د خدای اراده پلې کېږي
یشوع مسیح ددې وینا څخه یو هدف درلود . هغه له موږ څخه غواړي چې له ځان څخه وپوښتو . که زه د خدای پاچاهي ته رابلل شوی اوسم، آیا هغه منم؟ یا دا چې بل شي ته لیوال یم ، بل شی ماته ګران دی او په یوې بهانې سره میلمستیا ته نه راځم؟ رېښتیا خو داده چې تاسو دې میلمستیا ته رابلل شوي یاستۍ . خو موږ ډېرۍ دا میلمستیا ته نه راځو. موږ په ښکاره ډول نه نه وایو ، خو په یوې پلمې سره دې میلمستیا ته نه ځو . ددې نه تلل دلیل، زموږ لیوالتیا نورو شیانو ته دی. لکه مینه هغو شیانو سره چې تلپاتې ندي. لومړي کسان چې راوبلل شول ، هغه کسان وو چې د خدای له پاچاهۍ څخه د نړۍ له شیانو سره ډېره مینه درلوده . د بېلګې په توګه ، لکه ځمکه ، غویان او واده
د هغهٔ دینداره سړي بېلګه چې بخښل شوی ندی
زموږ څخه ځینې په دې نړۍ کې د خدای پاچاهۍ څخه ډیر خوښوي او له همدې کبلخ موږ به دا بلنه رد کړو. زموږ څخه نور زموږ د خپلو صالحینو سره مینه لري یا باور لري.یشوع مسیح هم په یوه بله کیسه کې په دې هکله د یوه مذهبی مشر په شان د یو مذهبي مشر څخه د مثال په توګه درس ورکړی دی
9 ځینو ته چې په خپل صداقت باور درلود او هرچا ته یې په ټیټه سترګه کتل، عیسی دا مثال ورکړ: 10 “دوه سړي د لمانځه لپاره معبد ته لاړل، یو فریسي او بل مالیه راټولونکی. 11 فريسي له ځانه سره ودرېد او دعا يې وکړه: “خدايه، زه ستا شکر ادا کوم چې زه د نورو خلکو په څېر نه يم لکه غلو، بدکارانو، زناکارانو او نه هم د دې ماليه راټولوونکي په څېر. 12 زه په اونۍ کې دوه ځله روژه نیسم او د ټولو لاسته راوړنو لسمه برخه ورکوم.
13 مالیه راټولونکی لرې ولاړ ؤ. آسمان ته یې هم نه کتل، خو سینه یې وهله او ویې ویل: خدایه،پر ما ګنهکار رخم وکړه
14 “زه تاسو ته وایم چې دا مالیه ټولونکی وبخښل شو او خپل کور ته لاړ نه هغه بل، هر څوک چې ځان لوی کړي خوار به شي او هر څوک چې ځان خاکساره کړي ( عاجز) سرلوړی به شي. (لوقا 18: 9-14)
دلته یو فریسي وینو ، چې د یو مذهبي مشر يه مقام کې دی چې په خپلو دیني هڅو او وړتیا کې کامل ښکاري. روژه او زکات یې له اړتیا څخه هم زیات وو. خو دغه مذهبی مشرپه خپل صداقت باور وکړ. دا هغه څه نه وو چې حضرت ابراهیم (ع) ډیر پخوا په ډاګه کړي وو هغه یوازې د خدای تعالی په وعده باندې په عاجز اعتماد سره صداقت ترلاسه کړ. په حقیقت کې مالیه راټولونکي (په هغه وخت کې یو غیر اخلاقي مسلک ؤ) په عاجزۍ سره له خدای څخه رحم غوښتنه وکړه، او د هغهٔ ایمان ددې باعث شو چې و بخښل شي ، او د یو صالخ انسان په توګه کورته لاړ شي . دهغهٔ رابط له خدای سره ښه شو . خو هغهٔ فریسی چې فکر کاوه چې له خدای سره ښه رابط لري په ګناه کې پاتې شو
نو پدې توګه یشوع مسیح له ما او تاسو څخه دا پوښته کوي : آیا موږ واقآ د خدای پاچاهي غواړو؟ یا دا چې د خدای پاچاهي زموږ لپاره د نورو مصروفیتونو غوندې ده . یشوع مسیح به موږ څخه بل پوښته هم له موږ څخه کوي: په کوم شي ډېر باور لرو؟ په خپل ځان یا د خدای پر رحمت؟.
ډېره مهمه ده چې دې پوښتنو ته په سمه توګه ځواب ورکړو. پرته لدې څخه ، موږ به د یشوع مسیح بل تعلیم باندې پوه نشو. داخلي پاکوالی.